na al die pijn,
zeg je me nu pas dat er nooit een relatie zal zijn.
na al die mooie woorden,
die ik telkens graag opnieuw hoorden.
het lijkt allemaal een leugen,
die nu ingeprent zit in mijn geheugen.
mijn liefde voor jou was zo echt,
en zo oprecht.
ik zal het nooit begrijpen,
zeg dat ik droom , laat er iemand in mijn vel knijpen.
waarom ?
was ik dan zo stom?
ik viel telkens opnieuw in het zelfde gat,
het zal niet meer gebeuren want ik ben het zat!
en toch die verdriet,
tranen om jou ..
‘dit is van mij voor jou’ dat ene liefdeslied..
dat zei je tegen mij,
en nu is het allemaal voorbij.
vrienden voor heel even ?
nee, voor mij voor het leven !
maar stiekem..
Hou ik nog van hem.