In de stilte van de nacht
ontmoet ik de sterren en de maan
Jij bent vaak in mijn gedachten
en ik soms in de jouwe...
maar we geven beide niet toe
en toch is het waar!!!
Als jij ook maar even naar mij kijkt ben ik bang...
en kijk ik weg
Ik zou je zo graag vertellen wat ik voor je voel
maar ik ben bang dat je mijn hart zal breken
Ik oefen over dingen die ik zou kunnen zeggen
maar het is zo moeilijk om te verwoorden
Als ik naar je kijk zie ik de angst in je ogen
en je kijkt weg...je moet vast ook wel bang zijn, net als ik
Ik probeer, maar ik kan het niet wegsteken
de gevoelens die ik nu voel zijn echt...
Waarom is dat allemaal niet eenvoudiger??
Dan was het nu zo moeilijk niet,
om mijn hart voor je open te stellen,
dan was ik nu niet bang om gekwetst te worden,
dan was het nu zo moeilijk niet
om te vertellen wat ik voor je voel
door gewoon te zeggen,
ik hou van jou