zoals de hoogte wordt verlaagd
bij het gladstrijken van de scherpte
die puntig wordt uitgehouwen
tot de oneffenheden zijn verheven
in de tand des tijds moegestreden
opgeklommen in de schallende vallei
die de dode echo tot herleven dwingt
de bodem stijgt boven het zinkend schip
met zijn bewoners die dakloos zijn.
fran92: | Zondag, mei 20, 2007 15:05 |
wowh mooi dit! liefs fran92 |
|
Windwhisper: | Zondag, mei 20, 2007 14:07 |
indrukwekkend gedicht knap geschreven, met bewondering gelezen liefs Cobie kuzzzz |
|
Cora (ZIJ): | Zondag, mei 20, 2007 13:59 |
Dit is een heel erg sterk staaltje wat je hier neerzet, ach, je weet me te vinden, ik proef veel tussen deze woorden, liefs, |
|
Auteur: Truus van Eijk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 mei 2007 | ||
Thema's: |