Veerman`s stilte
langs de oevers van mijn ziel verdwaald
daar waar ik nachtschade voelde
ik zocht de veerman naar mijn geweten
en betaalde de tol
de overtocht was lang
slechts het water gaf soms geluid
als de spanen de golven raakten
zelfs de veerman zweeg
vingertoppen streelden door het water
maar ik vond geen rust
verder gleed mijn droom
als of de wereld vergeten was te bestaan
enkel luna magische zilverbol
ze gaf een knipoog
het water werd blauw
en het geel telde enkel de parels nog
aan de overkant lag mijn antwoord niet
maar de wandel schonk me rust
de lotus geurde in een kring van zeven
en de nacht verdween
stilte kust harder
dan de meest prille waarheid
***-****
Wim