Ze zit daar onbewegelijk
onbegrepen bovendien
ze zit daar in haar eentje
niemand zal haar zien
ze zit daar stilletjes
ze is niet dom, echt niet
maar niemand die dat ziet
en als ze niet opschieten
dan licht zij in`t verschiet
soms wil ze best bewegen
spreken graag misschien
maar nooit zal ze `t durven
als ze haar tranen zien
eindeloos ver afgedreven
lijkt haar jonge ziel
en niemand kan begrijpen
dat het leven zo zwaar viel
beter kunnen wij haar laten
klein zielig en alleen
wij kunnen het niet helpen
hebben al vrienden om ons heen
roeren wat ontastbaar was
is als schending van een graf
ondenkelijk
een hand rijken naar onbekendheid
is niet wat de toekomst gaf
ach laat `t je niet treuren
t zielig kleine ding
wist zich hier best te wennen
tot iemand haar hoop terug gaf
in stilte zal zij zijn
regazza de la luna