Verdwaalt in het verdrietals handen niet meer kunnen strelende kleuren naar het rood spoorloos zijntranen op de wangen blijven liggenen de inhoud vertelt verhalen van pijnals je geen weg meer ziet naar morgenhet donkere koude alleen maar voeltgevangen bent in je eigen dradengeen geloof en hoop meer wat om je kroeltdan ben je klein en eenzaamen de wereld begrijp je eventjes nietmisschien kan morgen alles anders zijnnu ben je even verdwaalt in intens verdrietLiefs Gonny
K@trien: | Donderdag, mei 10, 2007 10:33 |
Ja Gonny ... blijven geloven in morgen ... want "hoop" is het laatste wat een mens verliest ! Liefs K@trien |
|
hiljaa: | Donderdag, mei 10, 2007 07:30 |
zucht.... intens zo voelend gedicht voor me! knufliefs--hiljaa-- |
|
Windwhisper: | Donderdag, mei 10, 2007 00:11 |
Ja dat kan verdwaald zijn in diep verdriet, misschien morgen... liefs Cobie slaap lekker Kuzzzzz |
|
Auteur: Gonny | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 10 mei 2007 | ||
Thema's: |