Ik kwam je elke dag tegen ,
Nooit was je me echt opgevallen ,
Ik moest vaak uitwijken met mijn fiets als jij met de jouwe langs de andere kant kwam afgereden.
En vandaag reden we recht op elkaar.
Beiden van onze fiets ,
Zoekend of hij nog in orde was...
Het was jij die de eerste woorden zei en dan was ik aan de beurt.
Ik dacht de verdere rit alleen nog maar aan je donkere ogen en je lieve persoon.
Iedereen zei hoe veel geluk ik had om je tegen het lijf te lopen , Haast letterlijk...
Nu denk ik nog steeds aan jou...
Morgen zie ik je weer , dezelfde straat , Het zelfde Ontwijken en misschien wel een hallo van jou naar mij toe...
Het was een Ongeluk vol Geluk !!