De ochtendnevel ontrekt zich als een waas langzaam maar gestaag aan mijn oog.
Het voelt kil, de damp maakt het ademen zwaar.
Weer een nieuwe dag.
Mijn ogen richten zich tot de blauwe lucht,
en ik word een halve regenboog gewaar.
Betekent dit geluk of gevaar?
Een enkel vogel begint een lied in te zetten en ik volg zijn vlucht.
Verdwijnend uit het zicht, laat ik een zucht.
Was ik die ochtendnevel?
Of ben ik net als die vogel op zoek naar het oneindige?
Ben ik als de damp even vluchtig?
Zou ik dan toch de nieuwe dag zijn?
De ochtendnevel heeft zich aan mijn oog volledig ontrokken.
Weer een nieuwe dag om voor je zelf te knokken.
Lief leven, lief hart, dank voor deze nieuwe start.