verre verdrietige vriend
je blust oplaaiende gedachten
met nog meer alcohol
hangt aan de zoveelste sigaret
ook je ziel lijdt
de grond onder je voeten
een bodemloze put
je valt zo zonder vleugels
en struikelt over je oude dromen
veilig warm licht
zend ik je toe
voel je het
gewoon en toch heel bijzonder
mijn ziel met de jouwe
ik verwarm je nu je rilt
kus je traan weg
je hoofd heel even
op mijn schouder
en vergeten die pijn
om straks opnieuw
sterk en mooi
rechtdoor te gaan