De bomen zijn weer groen,
De aarde is druk bezig,
Zich van de winter te ontdoen.
Het leven is ontwaakt,
Bij de eerste zonnestralen,
De mensen zijn verlost,
Van de winterse kwalen.
Iedereen is ontwaakt,
Terwijl ik mij buiten sluit.
Verstop mij voor de wereld,
Knijp er stiekem tussen uit.
Om in een rustig hoekje te overdenken,
Wie ik nou eigenlijk ben,
Want bij het ontwaken heb ik ontdekt,
Dat ik mijzelf eigenlijk niet ken.
Wie ben ik, vraag ik mij af,
Wat wil ik doen met mijn leven?
Misschien dat een moment van rust,
Mij de antwoorden kan geven.
Auteur: WritingMoon | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 mei 2007 | ||
Thema's: |