De wil toch zwakker dan het hart
Dit gaat mijn eigen wil teboven
Ik verwenste het weg voor altijd
maar ik was het slechts even kwijt
want verliefdheid laat zich niet doven
waarom stelt het mij
toch weer op de proef
ik ben niet zoals jij
ook de afstand is groter dan ik behoef
het gaat toch uit van zekere pech
jij moet weer van mij weg
juist leer ik jou kennen
het begon eindelijk te wennen
maanden was jij zo nabij
ik was onwetend
in zulk een korte tijd maakt je me attent
het is nu voorbij
Een blik in die heerlijke ogen
zo veelzeggend toch apart
veel sterker dan alle regenbogen
Raakt mij inmens diep in mijn hart
Jouw armen om mijn lichaam
jij bent zo zeldzaam
een diep rode diamant
ik was meteen aan jou verwant
misschien mag het niet zo zijn
jij bent nooit de mijn’
jij bent ook wel zo anders
onbegrijpelijk voor omstanders
maar lief jij weet het
en ik
al delen wij niet het bed
jij zal altijd in mijn gedachten zijn, met díe blik