Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Mijn uitweg
Ik word weer onzeker
Ik weet het niet meer
Er vallen tranen van mij wangen
Zonder een reden
Het doet veel pijn
Om anderen zo zelfverzekerd te zien
Terwijl ik daar zit
Met alleen maar mijn verdriet
Het ging een lange tijd goed
Maar nu krijg ik weer de neiging
Om het weer te doen
Een uitweg die ik deed en nooit meer vergeet
Het is weer zo ver
Het mesje ligt al in men hand
De tranen lopen van mijn wangen
En men gedachte staat op nul
Het voelt weer goed die oude vluchtweg
Om het bloed weer te zien
Even alles weer te vergeten
En even niet worden te gezien
Alles om je heen is voor even weg
Mijn onzekerheid ebt weg
Het doet geen pijn
Maar later als ik er weer naar terug kijk
Doet het toch altijd weer pijn..
Reacties op dit gedicht
Loca vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
*Lucine*
:
Vrijdag, april 27, 2007 23:11
doe het dan niet...achteraf voel je je toch alleen maar schuldig en je houdt er alleen maar littekens aan over :S
Over dit gedicht
Auteur:
Loca
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
27 april 2007
Thema's:
[Onzekerheid]
[Zelfmoord]
[Verdriet]