Er zijn dagen dat ik vrolijk ben
heel blij doe ik dan
Dan denk ik o, zo positief
En dan kan ik alles en iedereen aan
Dan kan ik stoppen met al die stomme verslavings
Stoppen met al die domme dingen
En me vriendinnen helpen
Maar er zijn ook dagen dat ik niet vrolijk ben
Dan kan ik alleen nog maar huilen
Denk totaal niet meer positief (alleen maar negatief)
Begrijp me gevoelens niet
Wat is dat toch?
Ene dag heel positief en blij
En de andere dag negatief en heb ik alleen nog maar verdriet
Het kan me dan niks meer schelen
Ook al zal alles fout gaan
Wil het liefste dan dood zijn
Maar toch doe ik dat niet
Vecht door
Waarom?
Dat weet ik zelf ook niet
Meestal grijp ik dan naar middelen die me pijn even verzachten
Ze helpen me niet
Nee, dat doen ze niet
Ze maken het erger
Maar toch pak ik ze
Pak het mes steeds opnieuw
Ik moest er mee ophouden
Het deed jullie ook zoveel verdriet
Ik dacht dat het me was gelukt
Eindelijk had ik vaarwel tegen het mes gezegd
Maar dat was in ware niet zo
Ik had wat anders gevonden
En dat was ook niet echt bepaald goed…
Toch had ik het niet door...
Zoiets begint onschuldig
Maar nu...
Nu ben ik toch echt ziek
Kan het alleen nog maar ontkennen
Ben moe
Moe van het ontkennen
Moe van het wegrennen van mijn problemen
Moe van al dit verdriet en pijn
Hoe kon mijn leven zo zijn gelopen?
Waarom is het juist mij overkomen?
Wat heb ik fout gedaan?
Waarom is dit precies mij overkomen?
Ik weet dat ik moet doorzetten
Die ziekte moet overwinnen
Er zijn nog altijd ergere dingen die je kan overkomen
Maar daar ligt het niet aan
Het ligt eraan hoe erg jij die dingen aantrekt
Het maakt dus niet uit
Wat voor probleem je hebt, maar hoe erg je het aantrekt
En een ding is zeker je moet er niet van wegrennen
Maar je moet het gevecht aangaan!
Alles geven wat je hebt
En nooit opgeven!