Daar sta je dan en kijkt me aan
Ik nam je twijfel af
Nu, heel bewust, sta je op
En verrijs je uit je graf
Je armen wijd uiteen gespreid
Loop je heel fier vooruit
Je angsten weg je kin omhoog
Geen drempel die je stuit
En ik , ik sta verbaast
Weet niet goed wat ik voel
Je hebt heel stil de balk verlegd
En kiest je eigen doel
Ik dacht dat je mijn overkant zocht
En wees je graag de weg
Maar jou pad was de mijne niet
En ik voel toch iets van pech
Nu, sta ik aan de rand
En kijk je zwijgend na
Ik weet niet, als je ooit weer komt,
Of je hoopt dat ik er sta
Auteur: Benedict | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2007 | ||
Thema's: |