tranen
Als ik alle tranen
zou moeten tellen
die nu van mijn wang
op de grond vallen,
zou ik
tot de treurige conclusie komen
dat het er oneindig zijn.
Een oceaan
zou niet groot genoeg zijn
om mijn tranen
weer te geven.
Mijn hart is gebroken,
of versteend,
of vervroren,
whatever…
het doet pijn.
Mijn kaken smaken zout
door mijn stromende tranen,
ik lijk wel een zee
met stormachtige golven,
die mij ieder moment
kunnen doen verdrinken
in mijn eigen verdriet.
Ik ga dood
als ik nog langer
aan jou
moet denken.
Ik voel het water
al in mijn mond sijpelen,
straks ben ik er niet meer,
ben ik verdronken
in mijn eigen verdriet…
zou moeten tellen
die nu van mijn wang
op de grond vallen,
zou ik
tot de treurige conclusie komen
dat het er oneindig zijn.
Een oceaan
zou niet groot genoeg zijn
om mijn tranen
weer te geven.
Mijn hart is gebroken,
of versteend,
of vervroren,
whatever…
het doet pijn.
Mijn kaken smaken zout
door mijn stromende tranen,
ik lijk wel een zee
met stormachtige golven,
die mij ieder moment
kunnen doen verdrinken
in mijn eigen verdriet.
Ik ga dood
als ik nog langer
aan jou
moet denken.
Ik voel het water
al in mijn mond sijpelen,
straks ben ik er niet meer,
ben ik verdronken
in mijn eigen verdriet…
Reacties op dit gedicht
| #MLC: | Zaterdag, april 21, 2007 20:52 |
| prachtig was er stil van |
|
| dear*diary: | Zaterdag, april 21, 2007 19:19 |
| egt waar prachtig mooi beschreven.. ga zo door.. xxX michelle | |
Over dit gedicht
| Auteur: poemgirlie | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2007 | ||
| Thema's: | ||