Water vloeide zuidwaarts
kabbelend langs oevers
richting waterlijn
dwars door alle dromen
Zwarte landen brokkelen
stortend in de golven
tot aan nieuwe landen
waar groen zich fris ontsproot
In ader van het hart
op houten vlot te dromen
over immens verre aarde
vandaag nog aan te meren
Slapeloze hitte
verzengend in de nacht
veilig onder sterrenhemel
wie had het ooit bedacht
Roland Hainje: | Donderdag, april 19, 2007 20:16 |
hulp? ik weet van niets...die twee woorden!één? nee semara, jij hebt dit prachtige gedicht geschreven! groetjes, xRo;) |
|
sunset: | Donderdag, april 19, 2007 19:42 |
Mooi en graag door mij gelezen. Liefs, sunset |
|
semara : | Donderdag, april 19, 2007 11:24 |
Moet er natuurlijk wel bij vermelden dat ik hulp heb gehad van Roland hainje, sorry...:D | |
L.Bert: | Donderdag, april 19, 2007 08:58 |
Boeiend gedicht! | |
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Donderdag, april 19, 2007 08:47 |
heerlijk om deze rustgevende woorden te lezen ja klinkt alsof het op een onbewoond eiland is geschreven ;) liefs Ria |
|
Auteur: semara | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 april 2007 | ||
Thema's: |