Samen met jou, maar toch alleen.
Hoe echt kan vriendschap zijn,
Als je niet alles zegen kan.
Hoe echt kan liefde zijn,
Als je beide meer van een ander houd dan van elkaar,
Voor mijn gevoel, is vriendschap geen vriendschap als je niet alles zegen kan.
En liefde is geen echte liefde als je niet van elkaar houden kan.
Maar toch als ik bij jou ben krijg ik een apart gevoel.
Je zei me, wij zijn vrienden, je zei me misschien wel meer dan dat.
Maar je kent me niet.
Je weet niet wat in mij leeft.
En toch kan ik je vertrouwen.
Maar die angst.
Die angst voor het onbekende maakt dat ik me niet durf open te stellen.
Hoe lang nog, voor dat het er aan komt.
Dat je het door krijgt.
En dat je daarom niet langer door wil gaan.
Ik vertrouw je maar ook weer niet.
Ik hou van je maar toch ook niet.
Als ik bij je ben voelt het goed maar tegelijk ook weer niet.
Waarom heb ik steeds dat dubbele gevoel.
Met jou is het zelfde als allen.
Maar dan allen met ze 2e