haar hart sijpelt weg
Langzaam, maar toch
Haar ogen zo donker
vol angst, maar hoop
Ze wil het en weet het
Ergens verder, mag zij gaan
Verder van de sleur
Kijkt zij op een weg
harde stenen maar zachte bermen
Die haar opvangen
Als de vlaag der winden..
haar te hard heeft geraakt
Rust zij zacht op het wilde gras
Waar ze het water laat vloeien
Dat een raakt met de natuur
Laat haar maar gaan
want je mag voelen...