Zonder woorden voelde ik je verdriet
Het kwam in golven naar me toe en deed me zoveel pijn
Ik voelde jouw lijden en je pijn om dat verlies
Onze tranen huilden we samen
Verbonden als in een baarmoeder kwamen wij dichter
ondanks ontkenning van beide kanten
alsof de mens de natuur kan tarten
wat moet zijn, zal zo zijn.
De verbondenheid kunnen we niet verloochenen
We zijn samen één zelfs in stilzwijgen begrijpen wij elkaar
Het woord onuitgesproken in gedachten maakt ons sterk
Een nieuw begin ligt voor ons open
met gevaren van buiten en overal
met onzekerheden maar een toekomst
een toekomst die naar ons lacht, dat weet ik zeker