»Versteend door jouw woorden..«
Zwijgend sta ik voor je
Tranen in mijn ogen
Geschrokken van jou woorden
Bang van de klap
Jou woorden raken mij
Daar, heel diep van binnen
Mijn hart versteend bij de gedachte
Dat ik je kwijt zal raken
Mijn handen ballen zich
Tot eenzame vuisten
Ik trek me terug, snel
Ben vertrokken zonder afscheid
De muur wordt weer opgetrokken
Niemand ziet mij of mijn gevoelens
Ik ben vrolijk, doe alsof
En dat allemaal dankzij jou
Mijn hart is nog verlamd
Van de angst die jij achter liet
Met het zeggen van de woorden
Heb jij mij opnieuw versteend
*
©Kirr, 10-04-07, 14:23