Al hoort ze weer het wiegen
een lied over stappen naar de zee
waar de uitkijk verbreedt
en ze langs de duinen strijkt
Klein zijn de afdrukken
waar al een beetje gras in groeit
men de namen leest
die geschreven staan in het oneinde
De wind waait om haar hoofd
wijl ze gras plukt uit de duinen
er wat van neer legt
bij enkele broedenden eenden
Ik zie haar staan
trotst in het immense
en de penseel halen over de kust
waarachter zoveel onbekend is gebleven
Cora (ZIJ): | Dinsdag, april 10, 2007 15:48 |
Mooi gedicht Wijnand, | |
sunset: | Dinsdag, april 10, 2007 15:47 |
Heel beeldend (zoals zo dikwijls). Liefs, sunset |
|
semara : | Dinsdag, april 10, 2007 00:20 |
Wauw Knuf:D |
|
M@rcel: | Dinsdag, april 10, 2007 00:15 |
bewonderingswaardig mooi geschreven Wijnand en heel graag gelezen Liefs M@rcel |
|
David Matser: | Dinsdag, april 10, 2007 00:12 |
Ja mooi. Ik zie het voor me. Truste. groetjes, David |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 10 april 2007 | ||
Thema's: |