De allerlaaste dagen van je liefde voor dag en dauw beginnen zich af te tellen
Mijn afscheid kent geen tijd en verdraagt geen verbeten nijd met de eindige eeuwigheid
Ook al ben je er straks niet meer, jouw fijngevoelige stem zal in elke lente nog de rupsjes van de vlinders van mijn vrijheid doen vervellen
Jouw liefde voor dieren en natuur heeft me altijd gevleid en uiteindelijk mijn hart helemaal ontdooid van onze vroegere strijd
Met jou heb ik altijd persoonlijk kunnen praten met diepste genegenheid in hiaten waar anderen hun gierige grenzen gesloten laten
Jouw vegetarisme bracht mijn 'filthy fleshy' fanatisme tot innige inkeer naar een warmer gevoel van dierenliefde, in een mijmerend modernisme
Jouw lichamelijke aftakeling kwam voor mij plotseling, als een zonderlinge zendeling van de surrealistische Sinterklaas bij wie jouw trouw niet mocht baten
Nu is er 60 kilometer afstand tussen ons, want jouw rust mag ik niet verstoren als een soort fatalisme van jouw fijngevoelige existentialisme
Na jouw begrafenis zal mijn toekomstige traan er alleen voor staan, als een zwarte vlek voor de onbereikbare maan, als ongrijpbare zonnewarmte die in mijn evolutie eens is langsgegaan
Nadat onze wegen gescheiden zullen zijn blijft jouw lippenstift-zoen als afdruk op mijn foto een eenmalige levensechte indruk als verliefde verbeits, dat gaat nooit meer stuk