Liefste broer
Vijf weken lang
waren wij verschrikkelijk bang
bang U ook te moeten laten gaan
en nog maar met ons tweetjes in die grote wereld stil te blijven staan
Aan ons lag het niet, wij zijn bekaf
van de vele zorgen en de toch lange duur
ook niet aan het schitterend team van St Lucas
maar aan de wrede beslissing van moeder natuur
Luc je kon je niet inbeelden, of door de coma beleven
hoe hard de strijd ook was
de inzet van dokters en alle verplegers die vochten voor je leven
en alles gaven wat in hun mogelijkheden lag
Je werd dan die dinsdagmiddag opeens zo moe
wij hielden uren stevig je handen vast
en voor je ’t wist aan je laatste beetje leven toe
en vertrok rustig, vredig … zonder enige last
Niets was ons teveel we hebben alles samen gedaan
om je nog een toekomst te proberen geven
helaas mocht niets baten, we moesten je laten gaan
en je over de grenzen van de dood naar kathleen laten zweven
Het was hard je te zien gaan
want niets is erger in het leven
neem dit gerust maar van mij aan
eerst mijn zus en nu mijn broer… af te moeten geven
Toch zeg ik dank… dank om de mooie jaren
die we samen hebben beleefd
voor de zus/broer die we voor elkaar waren
en de mooie herinneringen die door niemand kunnen worden uitgeveegd!
Het gaat je goed ... samen met Kathleen ...