»Getekende eigen dood..«
Het verdriet doorboort
Het maakt mijn hart steeds zwarter
Scheurt me in tweeën
Ik weet niet wat te doen
Daar komt het weer
Mijn arm begint te trillen
Mijn hand glijd naar het mes
Ik pak het en snij weer
Bloed stroomt naar beneden
Een rode rivier op mijn huid
Het verzacht mijn pijn van binnen
En veroorzaakt pijn van buiten
Wat moet ik hier nou mee?
Ik wil het stoppen
Wil zo niet door het leven gaan
Ik zou alles willen stoppen
Mijn hele lichaam trilt
Als ik denk aan het einde
Mijn hand grijpt het mes
En maakt de laatste haal...
Ik ben de weg kwijt
gevangen in een doolhof
nergens een lampje
nergens een eind
Ik ben zo bang
dat ik het goede niet meer zien zal
dat ik mijn leven kwijt zal raken
en jullie pijn doe
daarom, daarom gebeurt dit
Het mes, scherp en zacht
het snijdt in mn arm
Als jou liefde in mn hart
ik verdien dit alles niet
ik ben het niet waard
en toch ben k je dankbaar
tot het einde van mn leven
Misschien is alles zo voorbij
Verlies ik mijn leven aan de nacht
Zie ik niemand ooit nog terug
Teken ik mn eigen dood...
- Gedicht dat ik ongeveer een half jaar geleden geschreven heb, en vandaag teruggevonden heb in een doos op mn kamer... --
©Kirr