Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Mijn leven
Het is me allemaal teveel
Mensen die zeggen wat ik moet doen en niet
Ik wil het gewoon niet meer
Wil mezelf zijn zoals ik ben
Hoef geen advies van anderen
Ik kan het zelf wel aan
Wat goed en slecht is weet ik zelf ook
Je hoeft daaarvoor niks te doen
Het maakt me gewoon pissig
Dat ik niet eens normaal op stap kan gaan
Of de telefoon gaat alweer
Vragend waar ik ben en waar ik blijf
Terwijl ze het verdomd goed weten
Waar ik ben en tot hoelaat ik blijf
Ik word gewoon ziek van al die regels
Waardoor mijn leven word bepaald
Zo is het mijn leven niet meer
Als het zo door blijft gaan
Ik wil mijn eigen leven
En geen ander die er om vraagt
Reacties op dit gedicht
Loca vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Loca
Gecontroleerd door:
maneschijn
Gepubliceerd op:
07 april 2007
Thema's:
[Verdriet]
[Kwaad]
[Familie]