Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
dag kind
Ontroostbaar kijk ik in het rond
het kind in mij voorgoed verdwenen
zij kan mij nooit meer troosten
kan alleen nog maar hevig wenen
Ik moet mijn thuis opruimen
dat doet onnoemelijk veel verdriet
leef alleen nog met herinneringen
en de liefde die zij achterliet
Vanaf nu ben ik geen kind meer
ik voel me echt ontheemd
alleen nog ouder van mijn kind
en dat voelt nog zo vreemd
Reacties op dit gedicht
m@rj@n vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
m@rj@n
Gecontroleerd door:
maneschijn
Gepubliceerd op:
01 april 2007
Thema's:
[Delen]
[Verdriet]
[Dood]