Verstoten
op de basisschool, een portret op zich.
deed andere dingen, voelde me alleen
ik had het kunnen weten.
als ik had nagedacht.
iedereen keek anders naar mij
als iedereen gekleurd was, was ik zwart
zo zwart als een inktdruppel in de nacht
het liefst was ik de nacht zelf
zonder zorgen, alleen meewaaien met de wind
je hoefde niks in te kleuren
de nacht was al een kleur opzich
maar nu ben ik de maan in de zon
ik wil het donker, maar de wereld wil het licht
als een verdord eikenblad waai ik dan maar mee
...in het licht...
Het licht brengt je dingen die je niet wilt zien.
de nacht brengt je dingen die je niet ziet.
je voelt ze alleen.
jij voelt je alleen.
in de nacht waar niemand je ziet
de dag laat je nieuwe dingen zien en voelen.
de zon op je huid, kleurt het bruin.
ik heb het niet door, niks in mij heeft meer kleur.
niks kan mij meer opvrolijken,
geen tjirpend vogeltje, of het een tortelduif is of een ekster,
geen spelend kind, of het mijn buurjongetje is of een onbekende.
geen grappige opa, of het de mijne is of de jouwe.
ik moet zien hoe ik uit dit zwart gekleurde gat kom, met hulp of zonder.
... en intussen gaat de dag nogsteeds op in de nacht ...