Richting
Ik slenter door de straat, die geen afslag kent, de route geeft me richting en is voor mij bekent.
Kijkend achter de ramen op zoek naar avontuur, zie ik daar nu mijn dame of is dat weer een muur.
Troost mij met de gedachte, dat er iemand is, die dezelfde vragen wachten en voelen het gemis.
En als die persoon er dan ook voor mij is en het geluk met mij wil meten, heeft dezelfde persoon dezelfde vragen, ook niet kunnen weten.
Ik slenter door de straat en zie je schaduw staan. Je roept zachtjes maar duidelijk mijn naam.
Jouw lach die tovert mijn pure gezicht, kijk omhoog naar het blauwe hemel licht.
Zeggen jouw de gedachten hetzelfde als ik. Maken korte zinnen jouw mooie pure blik.
Alles is anders en zo verschillend bovendien, denk dat dit de kern is van een zelfde stramien.
Ben je mijn bekende in de zin van mijn leven, of was je enkel eve in mijn straatje gebleven.