Zelfs in de storm van de donkere nacht, het lawaai van de drukkende stilte, hoor ik je lach.
De wolken zingen en varen in een meer, de houten handen swingen de lucht in, keer op keer.
Je bent de zin van de letter, de rust in mijn drukte, de regen van woorden, die altijd zingen en aanhoorden.
Voel de krachten vragen, waar moeten we heen, denk niet meer in dagen. jaren nu meteen
Tijden lopen als een wandeling door mijn leven, bekijkt alle momenten, rennend nu heel even.
De verdrietige momenten die ik zo vaak had, hebben mij de krachten gegeven, die ik zo vergat.
De zin van mijn woorden, de zin van de tekst, stemmen verheven, voel me zo verdekt.
Jouw ogen, zeggen de richting, luisteren de dag, de balans zal me geven, de toekomst de lach.
Leven immer zo mooi, regen als droogte voor tranen mijn pleidooi.
Sterkte met rennen in deze donkere nacht.
Jij bent de liefde waar ik voor wacht.