Verlos mij, spreek
De wolken drijven door mijn moede hoofd
als ballen die een wind doet zweven
een pijn die van mijn zinnen mij berooft
mij van een diepe angst doet beven
dat kreukelig van mijn schouders hangt
een angst die mij mijn ziel beklemt
om ‘t weinige dat ik heb verlangd
hier op de aard ’t voelt als vermoord
verlos mij, spreek dat ene woord
en ga dan nimmer van mij heen.
**********
sunset 28-03-2007
**********
Het Gejefte: | Donderdag, maart 29, 2007 07:43 |
dit grijpt weer naar de keel...zo intens...dit is genieten | |
H.J.: | Donderdag, maart 29, 2007 00:04 |
angstig mooie poëzie. prachtig. liefs |
|
Hilly N: | Woensdag, maart 28, 2007 21:28 |
Ontroerend geschreven. Lieve groet, Hilly |
|
micina: | Woensdag, maart 28, 2007 19:03 |
Heel intens geschreven, diep, bijna smekend. Knuf micina |
|
Cora (ZIJ): | Woensdag, maart 28, 2007 09:24 |
We hebben twee zekerheden in ons leven, dat we geboren worden en dat we doodgaan, het is aan ons om daartussen "te leven", neemt niet weg hoe moeilijk het is en blijft afscheid van geliefden te moeten nemen, |
|
dichterbij: | Woensdag, maart 28, 2007 09:01 |
hier klinkt een eenzaam verlangen in door. mooie poezie lieve groet |
|
dolphingirl: | Woensdag, maart 28, 2007 08:50 |
droevig geschreven liefs dolphingirl |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 28 maart 2007 | ||
Thema's: |