Zwijgen is de taal
waarin ik al mijn woorden weg leg
waarin mijn verleden zich herhaald
wanneer ik mijn geheimen aan de stilte vertel
Zwijgen is mijn taal
de taal die iedereen verstaat
en het duister is mijn gezicht
wanneer ik levenloos op mijn bed lig
Pillen om mijn gevoelens te verdoven
schreeuwen om mensen mijn verdriet te doen laten geloven
huilend om de woorden die zich niet laten vinden
alles wat niet mogelijk is blijf ik eeuwig toch willen
De melodie van mijn zwijgen
en het ritme van mijn kloppend hart
is het enige wat je kan horen wanneer je bij mij bent
wat nooit meer zal gebeuren, sinds de dag dat je mij vergat
Mijn gezicht emotieloos
mijn handen koud als die van een lijk
mijn leven zo goed als dood
mijn blik zal leeg zijn wanneer je me nog eens ooit aankijkt
Mijn ogen open om ze nooit meer te sluiten
de laatste beelden in mijn hoofd, wanneer het me duizeld
de stilte brandt op mijn tong, mijn verlangen naar spreken
van mijn verdriet om de wonden die weer terug zijn opengesneden
shhht.. hoor je me schreeuwen..?
Hoor je me doelloos met woorden spelen
lees in mijn ogen de tranen, mijn pijn
hoor me dan spreken wanneer het doodstil lijkt..