Nu gebeurt het allemaal niet meer,
het is iets uit het verleden..
Maar nu, in het heden,
zijn die vreselijke herinneringen er weer, keer op keer
Ik herinner alles nog zo goed,
hoe je het met me doet..
En het je geen seconde speet,
na alles wat je me aandeed..
Jou ogen,
die elk stukje van mijn lichaam bekeken,
maar mijn ogen vol angst ontweken..
Jou koude handen,
die mijn hele lichaam betaste,
jij die mij uitdeelde aan andere gasten..
En nu 1½ jaar later nog steeds bang om te worden aangeraakt,
er is niemand die mijn lichaam bewaakt..
Met mijn hoofd vol met zorgen,
opzoek naar een doel om te leven, dat ver op zolder ligt opgeborgen..
Maar er komt een dag dat ik leef zonder angst en pijn,
dat ik uit mezelf zou zeggen, dat ook ik er mag zijn..
Tot die tijd zal ik vechten,
en probeer ik me niet te veel aan deze gedachtes te hechten..
En dan komt hopelijk een keer die dag…
Die ik een lange tijd geleden voor het laatste zag…
| vampire: | Vrijdag, september 28, 2007 20:25 |
| zo herkenbaar:o ik heb al je gedichten gelezen,er zijn er vele zo herkenbaar,je schrijft echt mooi je mag me altijd mailen of toevoegen op msn,ik wil gerust met je praten of gewoon vrienden worden:) misschien tot mails liefs stephanie |
|
| Br0kEn: | Zaterdag, maart 24, 2007 12:16 |
| Ben er zeker van dat je ooit kunt leven zonder angst en pijn. sterkte meid en blijf je vechtlust niet verliezen he meisje |
|
| Auteur: ;;Troubles-. | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||