Verdriet
(15 mei 2002)
Die datum zal ik nooit vergeten,
de tijd zal het leren zeggen ze,
Maar elk jaar zal opnieuw de wond openreten,
En elk jaar is er weer die zelfde pijn in me.
Was er werkelijk geen andere weg?
Had je werkelijk zo’n zware last?
Kon je echt geen kant uit, heg noch steg?
Zat je echt helemaal vast?
Waarom heb je niets gezegd?
Voordat we je problemen wisten had je al een eind aan je leven gemaakt!
Waarom heb je toch niets gezegd?
Wat is het toch dat mij dit zo raakt?
Waarom ging je met je problemen niet naar God?
Hij kon je helpen, echt waar!
Hij kent alle mensen, ook jou lot.
Maar jij had je plannetje al klaar.
Een eind aan je leven maken heeft geen zin.
Vlucht met je problemen tot de Heere!
Niemand is voor Hem te min.
Spoedig zal Hij jou geluk laten wederkere'.