Moe van het zeulen, moe van de harde dag
jij bent het mijn droom, vlucht van mijn lach
Diep in een roes neem ik alles weer door.
voel me zo gelukkig of stel ik me dat voor?
Droom over de harde realiteit van dit menselijk bestaan. Waarom ben ik hier en wie doet mij dit in vredesnaam aan?
De rust om te weten dat ieder dit heeft, doet me vergeten dat dit vraagstuk me leeft.
Liefde is toch de enige manier om de vragen te rechtvaardigen als waarom zijn we hier.
Denk toch enkel aan de lach van het oprecht bestaan, voel de koele wind die roept eeuwig jouw naam.
Het doolhof biedt zich toch telkens aan, puzzel je weg naar het eeuwig bestaan.
Kies gewoon de keuze van de lach. Doe dit s avonds maar vooral overdag.
De lach weet meer dan je denkt, probeer hem te creeren, geef hem wat hij schenkt.