Je kijkt me aan.
Ogen waar de kracht uit verdwijnt .
Ik kijk in je ogen een heel leven weerspiegelt zich.
Je lippen bewegen maar praten kan niet meer.
Ik pak je hand en houd die vast.
Ik praat tegen je weet niet of je het begrijpt.
Heb het over daagse dingen.
Ik zie toch nog iets van leven in je ogen.
Dan sluiten ze je ademhaling vertraagt
Ik kijk bezorgt op je neer.
Toch ben je sterker dan men denk ,je blijft zo nog paar dagen leven.
Had al afscheid van je genomen.
Ik vindt het moeilijk om je te zien vechten tegen de dood
En wachten tot de dood zal intreden.
Die voor jou als verlossing komt.
Hoop dat je rustig heen kan gaan.
Nog eenmaal kijk ik achterom hoe je daar ligt in bed.
De volgende morgen ben ik er weer.
Maar toen was jij er niet meer……