weg lopen heeft geen zin, ze vinden
Het regend tranen al heel lang
het maakt me bang
hoe ver weg ik ook ga
waar ik dan ook sta
door de lucht en de zee
drijven me zorgen mee
Ook al ontloop ik ze keer op keer
Het heeft geen zin, ze vinden me toch wel weer
Jaren lang hebben me ogen me bedrogen
nu na al die tijd, zie ik me zwakte onderogen
het maakt me bang
hoe ver weg ik ook ga
waar ik dan ook sta
door de lucht en de zee
drijven me zorgen mee
Ook al ontloop ik ze keer op keer
Het heeft geen zin, ze vinden me toch wel weer
Jaren lang hebben me ogen me bedrogen
nu na al die tijd, zie ik me zwakte onderogen
Reacties op dit gedicht
| EveryTearTellsAStory: | Maandag, maart 19, 2007 23:02 |
| mooi | |
| ruud vervaart: | Maandag, maart 19, 2007 22:27 |
| misschien een keerpunt dat je het verdriet een plek kan geven en te groeien als mens genietend van de kleine details die het leven te bieden heeft ;) succes |
|
| Eenzaamheid | HW.H |: | Maandag, maart 19, 2007 22:17 |
| Whoo heel mooi!! Echt war!! die woordkeuze.. !! Mooi gedaan,. ga zo door! | |
| Free@Bird: | Maandag, maart 19, 2007 21:58 |
| Zorgen ontvluchten gaat niet Probeer ze plaats te geven. Liefs Kerima P.S Mooi verwoord. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Girlnextdoor!; | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||