waar de vergankelijkheidopslokt tot nietsblijft ongezien tussen het stoftoch ietshet iets zal zich bewegenhet heeft nog nooitgezwegen...het laat zich niet verstoppenen kan ook niet vergaanwant ziede bloemenknoppenhoe zij zich weer ontpoppentot rozendie niet verwelken...en liefde zal blijven bestaanJannie
Jan de haan: | Dinsdag, maart 20, 2007 10:53 |
heel mooi Jannie groetjes jan |
|
Will Hanssen: | Maandag, maart 19, 2007 13:37 |
Heel erg mooi Jannie! Liefs, Will |
|
M@rcel: | Maandag, maart 19, 2007 13:19 |
prachtig mooi geschreven Jannie Liefs M@rcel |
|
hiljaa: | Maandag, maart 19, 2007 11:50 |
das een mooike! knufleifs--hiljaa-- |
|
kerima ellouise: | Maandag, maart 19, 2007 11:28 |
een mooi gedicht...waar woorden bewegen in zachtheid ! liefs kerima ellouise |
|
Cora (ZIJ): | Maandag, maart 19, 2007 10:16 |
Nah, mijn rozen verwelken wel degelijk, mooi gedicht Jannie, liefs, |
|
remie: | Maandag, maart 19, 2007 10:01 |
vergankelijkheid is zo mooi...net zo mooi als jouw gedicht ...liefs remie | |
sunset: | Maandag, maart 19, 2007 09:42 |
Zo is dat. Want liefde IS leven (en vice versa). Heel mooie woorden door jou hier neergezet. Liefs en knuf, sunset |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 19 maart 2007 | ||
Thema's: |