Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
ochtend
wanneer de zon weer 't luchtruim pacht
en grif de laatste ster ontzet
lik ik de wonden van de nacht
en zoek de veren van mijn bed
de uil verdween met 't laatste zwart
nu merels fluiten in mijn goot
voorbij de daken, stil, verstard
kleurt zich de einder karmijnrood
onder dit hemels kleurenlicht
komt 't leven stilaan weer op gang
ik smeek vanuit vermoeide plicht
't ontwaken van mijn muzezang
Reacties op dit gedicht
Aramis vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
arie
:
Vrijdag, maart 16, 2007 21:25
Je schilderd kleurrijk en vol warmte jouw woorden
liefs, arie
kerima ellouise
:
Vrijdag, maart 16, 2007 20:31
erg mooi gedicht !
liefs kerima ellouise
Over dit gedicht
Auteur:
Aramis
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
16 maart 2007
Thema's:
[Natuur]
[Poezie]
[Lente]