het is alsof je gedachten stil zijn blijven staan
en dat ze nu terug aan het denken zijn gegaan
je hebt ze als eens verbannen uit je hoofd
ze zouden nooit meer terug komen, dat had je jezelf beloofd
slechte momenten,verdrietige gevoelens en een harde pijn
van dingen die waren en er nu niet meer zijn
maar als je dan alleen zit met niemand dicht bij jou
kan je alleen je tranen vegen aan je eigen mouw
eigenlijk zou ik sterker moeten zijn
en met men leven verder gaan
want je hebt me al genoeg verdriet gedaan
ik wou dat je nooit was geboren dan had je nu niet bestaan
je bent weg uit men leven en ga uit men gedachten
en kom nooit meer terug
ik probeer te stoppen met huilen want ik ben te sterk en te vlug
te vlug voor jou om mij nog meer te kwetsen
en hoop in men hoofd een muur om jou te metsen
weet je, je bent maar een herinering uit het verleden
spijtig he want dit is heden