Gebroken sleutel van de veloren dromen.
Turend kijk ik uit het raam
Vraag ik me af of er mensen zijn
Buiten mij gezichtsveld
Mensen die hun dromen laten gaan
Mensen die ze laten stelen door de pijn
De pijn die ze telkens voelen
Lopend over straat denkend aan de dag
Slapeloos in bed liggen te woelen
Niemand zag wat hij zag
Niemand droomde, wat hij droomde
Alles kwam in een doos,
En opgesloten door een slot en sleutel
Geen weg meer terug, alles verloren
Met pijn leeft hij verder met verloren dromen
Krijgt de kans niet meer te denken
Of te dromen over mooie en liefdevolle dingen
Slechts enkele gedachten leidend naar die sleutel
Die sleutel die alles openen kan
Maar breekt en verloren gaat,
Als hij denkt aan de hoop
Veloren loopt hij langs mijn raam
Ik fluister zachtjes *Jezus kan je redden*
En alsof hij mij hoorde keerde hij zich om,
Hij klopte aan en vroeg me om hulp
Zonder iets te zeggen liet ik hem binnen
Binnen, in mijn huis en in mijn hart
Met tranen deed hij zijn verhaal
Huilend viel hij neer en zij: Red mij!
*Mijn vriend, ik kan je slechts helpen*
Hij keek naar me op en zij: je bent een engel,
Jouw ogen stralen, je hielp mij onbewust,
Hoe deed je dat, mijn dromen, mijn vreugde…
Waarop ik antwoorden:
*Mijn vriend, je bent gered!*