Nu begrijp ik de mens zijn ondergang
Hij heeft teveel staan zonder aanbelang
En in die steeds domme sparende drang
Sluit hij zichzelf op als in een gevang
Is het een angst voor het aardse verlies
Dat ik zo voor al dit dom sparen kies
Of loop mijn vrouw af en toe even vies
Omdat ik niet hoog van de toren blies
Het is het Adam Eva tafereel
De een kijkt zich alom op alles scheel
Neem maar, neem maar, als ik niet mededeel
En als man denkt je heeft toch elk zijn deel
Maar eens thuis zie je daar weer alles staan
Wetend dat je er ooit van heen zult gaan
Zo kan een vrouw maar pas haar man verstaan
Als hij alles latend is heen gegaan