Ze zeggen: maart roert z'n staart,
Maar voor mij is maart niks waard.
7 Jaar geleden is mijn moeder overleden,
Ik mis haar enormnu nog in 't heden.
Er is een gat die maar niet weg wil,
En elk jaar sta ik er weer bij stil.
De leegte is niet te vullen,
Soms wil ik er hard om brullen.
Ik zou haar nog zoveel willen vragen,
Ik zou haar nog zo graag wilen plagen.
7 Jaar het lijkt al zo lang,
Maar het lijkt als gisteren ben ik bang.
En eerlijk vind ik het ook niet,
Dan draai ik maar weer haar favoriete lied.
"Op rode rozen vallen tranen,
Ze zeggen jou dat ik moet gaan.
Want ik ga jou nu echt verlaten,
Maar onze liefde blijft bestaan."
Het heeft waarschijnlijk zo moeten zijn,
Het lied, haar dood en mijn verschrikkelijke pijn.
Mam ik mis je heel erg