Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Hanenpoten
op hoge stelten door het donker
wachten tot de zon doorbreekt
de wolken uit elkander schuiven
en zelfs het roodste rood verbleekt
al bij het allereerste straaltje
gooi je je kop in je kippenek
schudt je al je veren los
en opent zelfvoldaan je bek
het geluid zit verborgen in de diepte
tot jij het naar buiten zwaait
onrustig ga je weer zitten
er is geen haan die naar je kraait
Reacties op dit gedicht
Lisa Nadine vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Lisa Nadine
Gecontroleerd door:
maneschijn
Gepubliceerd op:
12 maart 2007
Thema's:
[Natuur]
[Dieren]
[Eenzaamheid]