Bang...
’t Gevoel om niet alleen te zijn
bij nacht en ontij, bij verdriet
als ik alleen ben in de schijn
’t laatste kwartier al in ’t verschiet.
Kom nu mijn lief, waak over mij
hou vast mijn hand, laat me niet gaan
als klanken hel uit een schalmei
't einde inleiden, zo spontaan.
'k Wil je nog éénmaal zien vannacht
je vingers voelen op mijn wang
je liefde vol met levenskracht
ervaren... neen, 'k ben niet meer bang.
(05.03.2007)
Uit: "Naar de overkant"