Overleven2
Ach het is er ingepompt:
"Wat zal men ervan denken",
-alsof de dood je
op de hielen zit-.
Daar raakte ik van afgestompt,
Volledig van m'n weg gedumpt,
Dwalend op paden,
met wegwijzers
van anderen
Rondjes draaiend,
de cirkels van leven
van anderen vervolmakend.
Verwijderd van mijn zelf,
en het zelfbesef,
zag ik in de verte leven,
Ik keerde m'n kont,
en verwijderde mij
van het streven,
om dienend die ander,
te geven omdat het
er was ingepompt,
Ik raasde in het rond.
Want niemand wilde weten,
wie ik nu eigenlijk was.
Het zat in het patroon besloten,
en natuurlijk kwam het los.
Ik daalde in mezelf af,
omdat ik het mezelf ging vragen.
Wie ben ik, wat wil ik, wat vind ik.
Zo leerde ik het leven dragen,
Daar lag mijn basis in besloten.
Wat men zich ook maar afvraagt
wat men er ook van denkt,
Dat kan me echt niet schelen,
Ik ben en blijf "Rebelle".