Ik kreeg de kans niet om te leven
Zoveel vragen dat ik het niet meer weet .
Ik weet niet als je het weet maar ik leefde in jou buik ,
Ja die kleine foetus dat was ik ,
Dat klein stampertje in jou buik .
Ik snap het nog altijd niet dat ik niet mocht leven .
Was ik een foutje van papa en jou ,
Of was jij misschien nog te jong om voor mij te zorgen .
Ik zal het nooit weten en met deze vragen blijven zitten .
Maar ik ben er wel zeker van dat deze beslissing voor jou ook niet makkelijk moet geweest zijn .
Je zal je misschien wel afvragen
Over hoe ik eruit gezien zou hebben ,
Als ik op jou zou lijken of op papa ,
En het belangrijkste van al als ik een jongen of een meisje was
Maar waarom mocht niemand mij dan kenen dan had ik niet met deze vragen gezeten
En jij niet met die van jou
En als dat nog niet genoeg is zijn er nog meer vragen
Waarom heb je mij in duizenden stukjes laten verdwijnen in jou buik
Waarom mocht ik niet dood gaan zoals ieder normaal mens
Waarom krijgen andere wel de kans om van zich te laten horen en ik niet
zoveel vragen maar geen antwoorden.
Ik zal er nooit achter komen
En deze vragen zullen altijd een raadsel voor mij blijven
* dit is een stuk uit het dagboek dat ik voor de ongeboren baby van mijn vriendin heb geschreven en omdat ik eigelijk tegen abortes ben maar mijn vriendin zag geen andere uitweg*