De laatste keer.
U gaat steeds meer een stapje achteruit.
En laat ons hier staan.
Een kille angst kruipt over mij heen.
Ik zal u moeten laten gaan.
Nimmer meer uw bemoedigende woorden,
uw vreugde, liefde en levenskracht om mij heen.
Mijn hart huilt duizenden tranen,
De dood heeft u in zijn macht, het is tergend en zo ontzettend gemeen.
De lichtjes in uw ogen worden steeds doffer.
U maakt uw gereed om te gaan.
Met tranen in mijn ogen pak ik uw hand,
Opa, ga niet ver van mij vandaan.
Langzaam spreekt u de woorden uit,
De strijd is voorbij.
Ik zie hoe alle levenskracht langzaam uw lichaam verlaat.
Maar lieve opa, het is beter zo. Dat weten wij allebei.
U blijft in mijn hart voor altijd.
Alle mooie herinneringen, alle liefde die u mij gaf zullen het gemis steeds dragelijker maken.
Een grote diepe zee gevuld met tranen van verdriet draag ik met mij mee.
Maar ik weet dat u in goede en slechte tijden over mij zult waken.
Ik kijk nog even naar u
Wanneer ik de kamer verlaat voel ik dat dit de laatste keer zal zijn.
De laatste keer dat ik bij u mocht zijn.
Lieve opa, de tijd met u samen was zo ontzettend fijn.