Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
visualisatie
roerloos sta ik
tegenover het zwartgeblakerd meubilair
de kamer staart niet eens meer terug
zielloos ben ik hier
alleen
op tafel
houtskolen restjes
een ooit groene bos bloemen
gebarsten scherven
een door hitte gesprongen vaas
de open haard straalt kilte uit
in de vroeger zo knusse schommelstoel
zal ik nu nooit meer rusten
herinneringen
hebben de kamer reeds lang verlaten
doorheen open ramen en deuren
brengt een koude winterwind verdriet
en laat niets achter
Reacties op dit gedicht
zeesce vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
elnini
:
Zondag, maart 04, 2007 14:46
heel mooi in beeld omgezet!
Misschien wordt het tijd voor een verhuizing?
liefs, eline
ato
:
Zaterdag, maart 03, 2007 14:55
goed verwoord!
Over dit gedicht
Auteur:
zeesce
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
03 maart 2007
Thema's:
[Verdriet]
[Eenzaamheid]
[Leven]