Plotseling klapt die deur voor je dicht, het voelt
als een klap in je gezicht. Allerei gedachten
schieten door je heen, wat voelt dit toch
gemeen.
De gevoelens van liefde en geluk, zijn
vervangen door diepe pijn en blijven een tijdje
stuk. Je voelt je vervreemd en alleen, je
gedachten zijn van streek en kunnen nergens
heen.
Trillende handen en een langzaam kloppend
hart, wat je nu ook doet, je voelt je leeg
en behoorlijk verward. Het zal een tijd lang je
gevoel bederven, want weggaan is toch een
vorm van sterven.