Je raakte me met passie,
je raakte me in mijn pijn.
En nu, elk moment van liefde,
Kan ik er niet meer laten zijn.
Want je woorden schoten kogels,
ze schoten kogels door mijn hart.
Ze boorden diepe gaten,
en ik voelde me verward.
Te verward om nog te voelen,
te verward om nog bij je zijn.
Blijkbaar was ik niet de enige,
niet de enige aan je zij.
Niet de enige met jou aandacht,
je was er niet alleen voor mij.
En daarom.
Probeer ik je te vergeten,
ik probeer het elke dag.
Ik hoop dus elke morgen,
dat die dag ook komen mag.